|
Դու կարծում ես այդ անձրևն է արտասվում
պատուհանից,
Այդ ափսոսանքի խոսքերն են գլորվում հատիկ-հատիկ,
Գլորվում են ու հոսում են, ապակուց թափվում են ցած,
Այս խոսքերը, որ լսվում են իմ երգի մեջ ուշացած:
Ո՞ւմ է պետք խոստովանանքդ, ափսոսանքդ ուշացած,
Սերը քո մի հանելուկ էր, ու գաղտնիք էր չբացված,
Դա գուցե աշնան կատակն էր` տերևներն էին դեղնած,
Ծառուղում լուռ արտասվում էր մի աղջին մենակ կանգնած:
Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկնվի,
Եվ անցյալն ամեն անգամ աշնան հետ կայցելի,
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի,
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի:
X2
Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկնվի,
Եվ անցյալն ամեն անգամ աշնան հետ կայցելի,
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի,
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի:
Ես հիմա նոր հասկանում եմ անցածը ետ չես բերի,
Այս ամենը հատուցումն է իմ գործած հին մեղքերի,
Այն աղջիկը և աշունը` բախտն էր իմ,որ կորցրի,
Դա ջահել իմ խենթությունն էր, որ երբեք ինձ չեն ների:
Ես գիտեմ՝ երջանկությունը մի անգամ է այցելում,
Իսկ հետո երբ հեռանում է, այցետոմսն է իր թողնում,
Ու հետո ամբողջ կյանքում մեր, մենք նրան ենք որոնում,
Այն հասցեն,որ նա թողնում է, երբեք ոչ-ոք չի գտնում:
Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկնվի,
Եվ անցյալն ամեն անգամ աշնան հետ կայցելի,
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի,
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի:
X2
Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկնվի,
Եվ անցյալն ամեն անգամ աշնան հետ կայցելի,
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի,
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի: |
Գլխավոր 
